โรงหนังก็ไม่อยู่.. หนังก็ไม่มีดู.. โรงหนังเพชรรามา ประตูน้ำ กทม. เมื่อปี 2516 ขณะฉายหนังเรื่อง คุ้งตะเคียน-ขอบฟ้าเขาเขียว.. ปัจจุบัน โรงหนังถูกรื้อไปแล้ว ส่วนหนัง 2 เรื่องนี้ ก็ไม่มีฟิล์มเหลือให้ฉายแล้ว.. หนังก็ไม่เคยทำเป็นเทปวีดีโอไว้เลย.. นี่แหละ มรดกความทรงจำของหนังไทยที่ปัจจุบันเราไม่อาจจับต้องได้..
คุ้งตะเคียน.. ผมมีโอกาสได้ดูจากจอหนังกลางแปลง สมัยที่เป็นเด็กๆ อยู่ที่จังหวัดสุรินทร์ ดูแล้วก็กลัว.. กลัวผีแหก อก.. แหกท้อง.. และก็แทบจะไม่กล้าลงเล่นน้ำคลอง น้ำสระกับเพื่อนๆ เลย กลัวผีท่อนซุง..
สมัยนั้นผีแหก อก.. ดังมากๆ ขนาดในงานช้างแฟร์เมืองสุรินทร์ ก็ยังมีคนหัวใส นำมาออกร้านเก็บสตางค์เลย.. คิดๆ ไป ก็อยากจะดูหนังเรื่องนี้ แต่ก็ตามหาฟิล์มไม่ได้ วีดีโอเทปก็ไม่เคยเห็น
ส่วนเรื่อง ขอบฟ้าเขาเขียว นั้น ผมได้แต่ยืนมองใบปิดหนังที่บริการหนังกลางแปลงเมืองสุรินทร์ เขาปิดโชว์ไว้ในสำนักงานของเขา เด็กๆ อย่างเราก็ไปยืนดูใบปิดหนัง ไปยืนรอเก็บเศษฟิล์มหนังที่เขาตัดทิ้ง.. เห็นใบปิดหนังอยู่เป็นนาน.. แต่ก็ไม่เคยเห็นเขาฉายให้ดูเลย อาจจะเป็นเพราะว่า ช่วงที่เขาได้ฟิล์มหนังมาประจำหน่วยนั้น ยังไม่มีเจ้าภาพไหนจ้างเขาไปฉาย ผมก็เลยไม่มีโอกาสได้ดูหนังเรื่องเลยจนกระทั่งบัดนี้.. ตามฟิล์มก็ไม่เคยพบ วีดีโอเทปก็ไม่เคยเห็นเลย.. น่าเสียดายมากๆ ครับ
โรงหนังเพชรรามา ย่านประตูน้ำ กรุงเทพฯ โรงหนังเก่าๆ ถ้าไม่เล่า เราก็จะลืม
