• ชื่อไทย : สื่อภาษาใจไปถึงเธอ
• ปีที่เปิดตัว : 2567
• เข้าฉายในไทย : 8 กุมภาพันธ์ 2567
• นำแสดง : Ryosuke Yamada, Minami Hamabe, Shuhei Nomura
• กำกับโดย : Eiji Uchida
• เขียนโดย : Eiji Uchida, Yukiko Manabe
• ประเภท : Romance
• ความยาว : 116 นาที
• สร้างโดย : Japan
• จำหน่ายโดย : DEXclub Thailand
เรื่องย่อ Silent Love เรื่องราวของ อาโออิ (เรียวสุเกะ ยามาดะ) ชายหนุ่มที่ละทิ้งเสียงและความฝันของตัวเองไป จนมาพบเจอกับ มิกะ (มินามิ ฮามาเบะ) ที่ความฝันกำลังจบลงเพราะสูญเสียการมองเห็นไปในอุบัติเหตุ อาโออิได้เข้ามาช่วยเหลือและปกป้องเธอจากอัตรายต่างๆ เขาปรารถนาให้เธอได้ทำตามความฝันที่จะเป็นนักเปียโนให้ได้ด้วยความอ่อนโยนของอาโออิทำให้มิกะเปลี่ยนไป และทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความหวังอีกครั้ง
และนี่น่าจะเป็นหนังอีกเรื่องที่คงเหมาะเจาะจะเข้าฉายในช่วงเทศกาลแห่งความรักจริง ๆ สำหรับ "Silent Love สื่อภาษาใจไปถึงเธอ" หนังรักจากญี่ปุ่น ที่แค่เห็นโปสเตอร์และหน้าหนังต่าง ๆ แล้ว ก็ชวนให้รู้สึกถึงความละมุนละไมกับความสัมพันธ์แบบช้า ๆ แต่ลึกซึ้งของตัวละคร 2 คนที่ต่างมีปมด้อยส่วนบุคคลเป็นอุปสรรค และน่าจะจุดไฟแห่งความโรแมนซ์ขึ้นมาได้อย่างน่าจดจำไม่น้อย
รีวิวหนัง Silent Love สื่อภาษาใจไปถึงเธอ Silent Love สื่อภาษาใจไปถึงเธอ ว่าด้วยชีวิตของ อาโออิ นักการภารโรงหนุ่มที่ใช้ชีวิตมาแบบไม่มีความฝันใด ๆ หลังจากรอดตายจากเหตุการณ์ในอดีตที่ทำให้เขาเลิกพูดสื่อสารใด ๆ ออกมาอีก กระทั่งเขาได้มาพบกับ มิกะ นักศึกษาสาวที่ฝันอยากจะเป็นนักเปียโนอาชีพ แต่เพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ไม่คาดฝัน ทำให้ชีวิตของเธอพลิกผัน เพราะอาการสูญเสียการมองเห็นไป เขาจึงเข้ามาคอยปกป้องเธอจากอันตรายรอบตัว และถ่ายทอดความรู้สึกผ่านการสัมผัสที่แผ่วเบา ก่อกำเนิดเป็นความสัมผัสที่อ่อนโยนอย่างอัศจรรย์ใจ
หนังเรื่องนี้คือผลงานล่าสุดของผู้กำกับชื่อดัง "เออิจิ ยูชิดะ" จากหนังดรามากระแสดี Midnight Swan ที่คราวนี้ได้มารับหน้าที่บรรเลงหนังรักดูบ้าง เขารับหน้าที่ทั้งกำกับและร่วมเขียนบทหนังกับ "ยูกิโกะ มานะเบะ" (จากหนังดัง From Me to You) ที่ออกมาแบบหนังรักที่มีสไตล์สโลว์เบิร์นหน่อย ๆ กับสูตรสำเร็จของพล็อตหนังรักฝั่งเอเชีย ที่บางมุมมองก็อาจจะบอกได้ว่าเชยไปนิด
พล็อตเรื่องของ Silent Love แทบไม่มีอะไรแปลกใหม่เลย อารมณ์เหมือนกับหนังรักญี่ปุ่นหรือเกาหลี เมื่อช่วง 10-15 ปีที่แล้ว ถูกนำมาบูรณะและปัดฝุ่นเล่าเรื่องใหม่ในยุคปัจจุบัน โครงสร้างหนังยังดำเนินไปตามท่วงทำนองแบบเดิม ๆ มีอุปสรรคและพัฒนาการของตัวละครตามลำดับขั้น แบบไม่เดินแตกแถวเลยแม้แต่น้อย มันจึงกลายเป็นหนังรักที่ดูได้แบบกล้ำกลืนดี ไม่ได้แย่อะไร แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว้าว
แค่ได้ยินว่าโครงเรื่องเป็นความรักระหว่างหนุ่มใบ้กับสาวตาบอด เชื่อว่าคอหนังรักที่มีประสบการณ์เคยดูหนังรักมาบ้าง ก็น่าจะพอเดาทิศทางระหว่างทางของเรื่องได้อยู่เบา ๆ แต่อย่างน้อย ๆ หนังก็ไม่ได้ใส่ความโรแมนซ์ชวนเอียนเข้ามาสักเท่าไหร่ แต่เลือกสื่อสารผ่านมุมมองตัวละครที่ต่างก็มีจุดด้อยของตัวเอง กับการขมวดปมรักสามเส้าเข้าไปให้ดูอะไรมากขึ้น
บอกตรง ๆ เลยว่า Silent Love เรื่องนี้เป็นหนังรักความยามเกือบ 2 ชั่วโมง ที่จะดูก็ได้หรือข้ามไปก็ไม่ผิด เพราะตัวหนังก็ยังไม่ได้สร้างแรงบันดาลใจและความจดจำได้ขนาดนั้น การเล่าเรื่องแบบค่อยเป็นค่อยไป อาจทำให้ผู้ชมรู้สึกช้าไปบ้างในบางจุด แต่ในความช้าตรงนั้นก็ช่วยส่งเสริมความลึกซึ่งในแง่อารมณ์ของตัวละครได้ดีเช่นเดียวกัน
ทางด้านการแสดงใน Silent Love ที่ดูเหมือนจะมีตัวละครหลัก ๆ แค่ 3 คาแรกเตอร์ "เรียวสึเกะ ยามาดะ" ถึงจะเป็นพระเอกหนุ่มตัวเล็ก ๆ แต่ก็ไม่ธรรมดา ไม่บ่อยนักที่จะเห็นค่อยเล่นพล็อตเกี่ยวกับหนังรัก และการถ่ายทอดอารมณ์ของเขาก็ถือว่าใช้ได้ ในเมื่อต้องมาแบกรับหนังทั้งเรื่อง กับบทบาทที่แทบจะไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมาเลย ดังนั้นก็การสื่อสารทางการแสดงผ่านอินเนอร์และอากัปกิริยาท่าทางต่าง ๆ ของเขานั้นจึงสำคัญ และเขาก็ทำออกมาได้น่ามอง
ขณะที่ "มินามิ ฮามาเบะ" ก็เจ้าบทบาทอยู่แล้ว รับมือได้กับทุก ๆ บทบาทในหนังทุกเรื่อง โดยเรื่องต้องมาเป็นสาวตาบอด ที่อาจจะไม่ได้มีอะไรที่แปลกใหม่เท่าไหร่ แต่การแสดงและการตีความบทบาทนี้ของเธอ กลับกลายเป็นส่วนที่ช่วยส่งเสริมและเกื้อหนุนกันดีระหว่างคู่พระนางของหนัง กลายเป็นแท็กทีมช่วยกันประคองหนังเรื่องนี้ออกมาได้สมบูรณ์ตลอดทาง
นอกจากนี้ ก็ยังมี "ชูเฮย์ โนมุระ" อดีตดาราเด็กที่เติบโตขึ้นมาอย่างคุณภาพ เข้ามาเสริมอีกตัวละครหนึ่ง ที่อาจจะมาเป็นตัวเข้ามาเสริมให้หนังมีมิติขึ้นมานิดหน่อย คาแรกเตอร์อาจจะไม่คมคายสักเท่าไหร่ แต่การแสดงบทบาทนี้ของเขาก็มีความจัดจ้านอยู่ไม่น้อย
ดังนั้นโดยภาพรวมแล้ว Silent Love สื่อภาษาใจไปถึงเธอ ก็จัดได้ว่าเป็นหนังรักญี่ปุ่นชวนละมุนอีกเรื่องหนึ่ง ที่อาจจะไม่ได้ตราตรึงใจระดับอิมแพคหัวใจขนาดนั้น แต่ก็เป็นหนังรักที่มีท่วงทำนองในการนำเสนอที่ค่อยเป็นค่อยไป ให้คนดูได้ค่อย ๆ ซึบซับไปกับห้วงอารมณ์ตามตัวละคร พล็อตและบทหนังอาจจะสูตรสำเร็จไปสักหน่อย ยังไม่ค่อยคมคาย และเพลย์เซฟตัวเองไปบ้าง แต่ก็เป็นหนังรักที่ถ้ามีโอกาสดูก็ดูได้เพลินดีในระดับหนึ่ง
