แคนลำโขง..ฉายครั้งแรกวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2515 ที่โรงหนังเพชรรามา กรุงเทพฯ แต่ที่สุรินทร์บ้านผมนั้น ฉายโรงเมื่อไหร่ ก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า ผมดูจากจอหนังกลางแปลง ก็น่าจะราวๆ ปี 2519-2520 เพราะสีของหนังเริ่มเป็นสีแดงๆ และฟิล์มมีเส้นฝนมากแล้ว..โดยดูจากจอหนังกลางแปลงของบริการเหรียญชัยภาพยนตร์ สุรินทร์ ซึ่งสมัยนั้นจะเป็นหนังกลางแปลงที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในเมืองสุรินทร์ คืนนั้น เขาตั้งจอฉายอยู่หลังห้องแถวไม้ซึ่งอยู่ตรงข้ามตลาดสดเทศบาลเมืองสุรินทร์ ห้องแถวก็นั้นเป็นร้านขายอาหารตามสั่ง ขายเหล้า ขายเบียร์ ซึ่งพ่อผมเรียกชื่อร้านนี้ว่า ร้านเตียอาบูด (ต่อมาลูกหลานเขา ก็มาทำร้านขายวัสดุก่อสร้างชื่อร้าน ขอนแก่นบล็อก) ร้านเตียอาบูดนี้ พ่อผมชอบใช้ให้ผมหิ้วหม้อแกงเล็กๆ ไปซื้อต้มยำเนื้อมากินบ่อยๆ เวลาไปถึงร้าน ผมก็จะบอกว่า พ่อให้มาซื้อต้มยำ ขอน้ำเยอะๆ เตียอาบูดก็จะให้น้ำมาเกือบต้มหม้อทุกครั้ง..
วันนั้นขณะกำลังยืนรอเขาทำต้มยำ หูก็ได้ยินเสียงเพลงเปิดดังมาจากข้างๆ ร้าน ก็รู้ได้เลยว่า จะต้องมีหนังกลางแปลง จึงเดินตามเสียงไปดู ก็เห็นว่า ด้านหลังห้องแถวที่จะเดินทะลุไปออกตรอกตาลอนนั้น มีหนังฉายจริงๆ เขาตั้งจอหนังชิดติดกับหลังห้องแถวแถวนั้น ผมก็รีบกลับบ้าน เอาต้มยำไปให้พ่อ ระหว่างเดินกลับบ้าน เจอใครก็จะบอกว่า คืนนี้มีหนังฉายในซอยหลังร้านเตียอาบูด..และคืนนั้น ผมก็เดินกลับไปดูหนัง แต่ก็จำไม่ได้ว่า ดูเรื่องอะไรไปบ้าง แต่ที่จำได้แม่นๆ ก็คือเรื่อง แคนลำโขง เพราะหลังจากคืนนั้นก็มีแต่คนพูดถึงความดี ความดังของหนังเรื่องนี้ ส่วนผมเอง ก็จำหนังได้แค่ฉากเดียวคือ ฉากที่เด็กน้อยไปดูดกินนมวัว.. ครับ อยากดูหนังเรื่องนี้อีก แต่ปัจจุบันหาก็ฟิล์มอะไรไม่ได้แล้ว..
หนัง แคนลำโขง ไม่มีฟิล์ม ไม่มีกากฟิล์มเหลือเลยครับ จึงไม่มีการนำมาออกเป็นม้วนหรือแผ่นครับ
