สมัยที่ผมเป็นนักเรียนอยู่ที่จังหวัดสุรินทร์ เวลามีการแข่งขันกีฬานักเรียนประจำจังหวัด โรงเรียนต่างๆ ในจังหวัดสุรินทร์ ก็จะส่งนักกีฬา นักกรีฑา เข้าไปแข่งขัน สมัยนั้นก็ไม่เห็นเขาจะเน้นแบบ แพ้เป็น แพ้ตาย.. เน้นความรัก ความสามัคคีระหว่างโรงเรียนมากกว่า..
แล้วสิ่งที่ขาดไม่ได้ ก็จะต้องนักเรียนไปเป็นกองเชียร์ที่สนามแข่ง มีการร้องเพลงเชียร์ มีลีดเดอร์เป็นผู้นำ ถ้าเป็นโรงเรียนดังๆ หน่อย เขาก็จะจัดให้มีการแปรอักษร ก็คล้ายๆ กับภาพที่เห็นๆ นี้แหละครับ แต่ส่วนใหญ่ ก็จะแปรได้แค่เป็นตัวอักษร เป็นคำโต้ตอบกันไปมาระหว่างโรงเรียนชาย โรงเรียนหญิง
การแปรอักษร ถ้าจะให้สนุกระหว่างโรงเรียนชายกับโรงเรียนหญิง ก็จะต้องจัดให้นั่งกันคนละฟากฝั่งกัน เวลาอีกฟากหนึ่งแปรอักษรขึ้นมา นักเรียนอีกฝั่งหนึ่งก็จะอ่านเห็น... แล้วก็จะคอยลุ้นว่า คุณครูของเราจะหาคำอะไรไปโต้ตอบเขา บางทีคำโต้ตอบของคุณครูก็เตรียมไว้เยอะจัด จะต้องใช้เวลาหา นักเรียนก็จะตะโกนเร่งคุณครู.. เร็วครู ๆๆ แล้วคุณครูก็จะบอกโค้ดว่า ให้เตรียมยกแผ่นป้ายสีอะไร.. ระวัง.. ยก...
แต่พอเรายกแผ่นป้ายสีหรือผ้าสีแล้ว เราคนแปรอักษรที่นั่งบนอัฒจันทร์ ก็จะไม่รู้หรอกว่า ตัวเองแปรอักษรเป็นข้อความว่าอะไร คุณครูก็จะประกาศบอก.. แล้วนักเรียนก็จะส่งเสียงเฮกันลั่น เป็นที่สนุกสนานกันครับ
นั่น เป็นความทรงจำสมัยเป็นนักเรียนนะครับ คงจะหาภาพถ่ายมาดูไม่ได้หรอก สมัยนั้นกล้องถ่ายรูปก็แพง ฟิล์มก็แพง ไม่ค่อยจะมีใครถ่ายรูปไว้หรอก.. วันนี้ ผมก็เลยนำภาพการแปรอักษรในงานกีฬาของจุฬาฯ-ธรรมศาสตร์ ที่หนังไทยเรื่อง วัยอันตราย เมื่อปี 2519 เคยเข้าไปถ่ายทำไว้มาให้ดูแทนนะครับ
