ขอกราบขอบพระคุณ ขอขอบคุณ ขอบใจ ทุกๆ ท่านที่ร่วมอวยพรให้ผมเนื่องในวันคล้ายวันเกิด..วันเกิดปีนี้ อายุผมก็จะเริ่มนับ 58 ปีไปเรื่อยๆ แล้วนะครับ..ถามว่า แก่มั๊ย ก็ต้องบอกว่า แก่นานแล้ว..เพราะเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ก็เรียกผมว่า ลุงมาตั้ง 2-3 ปีแล้ว..ถ้าถามว่า อะไรที่ทำให้ชีวิตมีความสุขถ้าไม่นับครอบครัว ก็ต้องบอกว่า ก็เพื่อนๆ ร่วมอุดมการณ์ตามหาฟิล์มหนังเก่าๆ นี่แหละครับ..ถ้าผมไม่มีเพื่อนกลุ่มนี้ ก็จะไม่มีใครช่วยตามหาฟิล์มหนังเก่าๆ ช่วยชุบชีวิตหนังเก่าๆ ผมว่า ชีวิตผมก็คงจะเงียบเหงา คงจะหงอยๆ ซึมๆ ซังกะตายเหมือนชีวิตขาดอะไรไปนะครับ..ระยะหลังๆ นี้พวกเราต้องแกะบทพากย์กันเอง แล้วก็ต้องพากย์กันเองด้วย ก็ยิ่งทำให้ชีวิตดูสนุก ดูมีค่า..จนลืมวัย..
มีอยู่ครั้งหนึ่ง เราไปหาฟิล์มหนังกันแค่ 3 คน คุณนุก็เจ็บหลัง รื้อฟิล์มไม่ได้ ผมก็เลยรื้อค้นกระเป๋าฟิล์มไปคนเดียวเป็นสิบๆ กระเป๋า พอรื้อเสร็จ พี่เทพก็ถามว่า เอาแรงมาจากไหนยังคนบ้า ไม่รู้จักเหนื่อย..นั่นเป็นเพราะพอเห็นฟิล์มหนังแล้วมักจะลืมวัย..จริงๆ แล้วพวกเราจะเกาะกลุ่มกันทำงานกันแบบบ้าๆ แบบนี้อยู่เรื่อยๆ.. มีครั้งหนึ่งหนูสุต้องมาพากย์หนัง.. ตามปกติแค่ทุ่มหนึ่ง หนูสุก็จะหลับไปแล้ว แต่พอเธอมาพากย์หนัง ไม่รู้อะไรเข้าสิง จะตีหนึ่งตีสองแล้ว เจ้าหล่อนก็ยังไม่ยอมง่วง นี่ก็ใจสู้จริงๆ..
เพื่อนๆ ในกลุ่มเรานั้นมีเรื่องอะไรให้เล่าสนุกเยอะแยะ บางเรื่องก็เล่าได้ บางเรื่องก็เล่าไม่ได้ เวลาเรานัดกันไปหาฟิล์ม ไปพากย์หนัง เราจึงมีแต่เรื่องที่เป็นสุข นี่ขนาดว่า ต่างคนต่างไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เกิดก็คนละจังหวัดกัน ญาติพี่น้องก็ไม่ได้เป็น แต่เราสนิทกันยิ่งญาติ นี่ก็เพราะเรามีใจรักหนังเก่าๆ เหมือนกัน ทุกอย่างเลยดูดี ดูลงตัวไปหมด..ชีวิตคนเราก็แค่นี้ จะตายวันตายพรุ่ง ก็ไม่รู้ วันนี้ ยังมีเรี่ยวมีแรงหาฟิล์ม ก็ต้องหา ก็ต้องทำ ทำแล้วเป็นสุข ทำแล้วทำให้คนอื่นๆ เป็นสุข เราก็มีความสุขครับ..
