มนัส ชุมทางหนังไทยในอดีต ชุมทางหนังไทยในอดีต Thai Old Movie Station
บทที่ 418
ชุมทางหนังไทยในอดีต เสนอ
โครงการขึ้นบัญชีหนังไทยสูญพันธุ์ เรื่อง
รักต้องห้าม (2515 สมบัติ-พิศมัย-เนาวรัตน์)
โดย มนัส กิ่งจันทร์...
(facebook 25 กันยายน 2556)
สวัสดีครับทุกท่าน นับแต่มีหนังไทยออกฉาย เริ่มจากปี พ.ศ.2466 หรือพ.ศ.2470 จนถึงปัจจุบันนั้น ก็ยังไม่เคยมีใครนับตัวเลขว่า มีจำนวนกี่เรื่อง..ส่วนผมนั้นได้ลองทำข้อมูลประวัติหนังไทยช่วงก่อนปี พ.ศ.2500 ถึงพ.ศ. 2548 พบว่า มีหนังไทยออกฉายมามากกว่า 4,000 เรื่องแล้ว (ถ้านับถึงปี 2556 อาจมีถึง 6,000 เรื่องก็ได้) แต่เรื่องปริมาณหนังที่ออกฉายนั้น ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากจะพูดถึง หากแต่จะพูดถึงหนังไทยที่สูญพันธุ์ไปมากกว่าเพราะจากการทำข้อมูลเบื้องต้นก็พบแล้วว่า อย่างน้อยๆ ก็มีหนังไทยมากกว่า 2,000 เรื่องที่สูญพันธุ์ไปแล้ว ดังนั้น เพื่อไม่ให้หนังไทยเหล่านี้กลายเป็นสิ่งที่คนไทยลืม..หรือจะไม่มีใครพูดถึงอีก.. ผมจึงจัดทำโครงการขึ้นบัญชีหนังไทยสูญพันธุ์ โดยมีหลักเกณฑ์พิจารณาไว้ ดังนี้
1) เคยเป็นหนังไทยที่ออกฉายสู่สาธารณชนในโรงภาพยนตร์มาก่อนและ
2) ณ ปัจจุบันไม่มีฟิล์มแล้ว หรือมีฟิล์ม แต่ไม่เคยมีการนำออกฉายเผยแพร่ต่อสาธารณชน หรือไม่เคยผลิตเป็นวีดีโอ วีซีดี ดีวีดีหรือวัสดุอื่นใดที่สามารถฉายให้ชมได้อย่างภาพยนตร์
เมื่อเข้าเกณฑ์ดังกล่าว ก็นับว่าเป็น หนังไทยที่สูญพันธุ์ ไปแล้ว ซึ่งผมจะเขียนขึ้นบัญชีทุกๆ วันคู่ไปการนำเสนอโครงการภาพยนตร์ไทยคงเหลือ แต่หากการขึ้นบัญชีหนังไทยสูญพันธุ์ ครั้งนี้ ไปกระทบต่อสิทธิการถือครองภาพยนตร์ของผู้ใด กรุณาแจ้งให้ผมทราบเพื่อจะได้แก้ไขข้อมูลให้ถูกต้องต่อไปนะครับ
สำหรับภาพยนตร์ที่จะขึ้นบัญชีหนังไทยสูญพันธุ์ในวันนี้ ก็คือเรื่อง รักต้องห้าม..หนัง 35 มม.พากย์เสียงในฟิล์ม นำแสดงโดย สมบัติ-พิศมัย-เนาวรัตน์ วัชรา-นงลักษณ์ โรจนประดิษฐ์-สอาด-กำธร-ประจวบ-เมตตา..สร้างโดย เทพศิลป์ภาพยนตร์ โดย พันธุ์เทพ อรรถไกวัลวที เป็นผู้อำนวยการสร้าง..กำกับการแสดงโดย ชุติมา สุวรรณรัตน์ ฉายครั้งแรกวันที่ 24 พฤศจิกายน 2515 ที่โรงหนังแมคเคนน่า..หนังสร้างจากเพลง “รักต้องห้าม” ที่โด่งดังมากในปี 2514 ซึ่งแต่งโดย หมอวราห์ วรเวช (นายแพทย์วราวุธ สุมาวงศ์) ส่วนผู้ขับร้องคือ รังสิยา บรรณกร ที่มีชื่อจริงว่า อุไร พิสิษฐบรรณกร..
รักต้องห้าม เรียกว่า เป็นหนังรักเรียกน้ำตาในยุคนั้นจริง ๆ เรื่องก็มีว่า พิศมัยกับเนาวรัตน์ วัชรา เป็นพี่น้องกันมีอาชีพขายของหวานที่แผงลอยในซอยแห่งหนึ่ง ต่อมาสมบัติซึ่งเป็นลูกชายเจ้าของตลาดมาเห็น ก็ชอบเนาวรัตน์ ตามประสาชายที่หวังจะเด็ดดมชมเล่นเท่านั้น ในที่สุดเนาวรัตน์ก็ตกเป็นของสมบัติ ต่อมาเมื่อสมบัติได้เจอกับพิศมัยที่เป็นพี่สาวของเนาวรัตน์อีก ก็ชอบอีกและลงเอยถึงขั้นจะแต่งงานกัน ความทราบถึงผู้เป็นพ่อแม่ของสมบัติ ก็ไม่ยอมเพราะอยากจะให้สมบัติแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน แต่สมบัติยืนกรานจะแต่งงานให้ได้เพราะกำหนดวันไว้หมดแล้ว จึงถูกพ่อแม่ส่งคนไปขัดขวาง แต่ทำพลาดไป ทำให้สมบัติรถคว่ำและตาบอดทั้งสองข้าง จึงไปแต่งงานกับพิศมัยไม่ได้ พิศมัยก็เข้าใจผิดว่า สมบัติหลอก ส่วนเนาวรัตน์เมื่อรู้ว่า พี่สาวจะแต่งงานกับสมบัติ ก็เลยน้อยใจหนีออกจากบ้านไปเชียงใหม่ทั้ง ๆ ที่เริ่มตั้งท้องได้อ่อน ๆ เมื่อคลอดลูกแล้ว สุขภาพก็ไม่ดี ก็เป็นขอทานหาเลี้ยงตัวและลูกน้อย ขณะขอทานบนดอยสุเทพ ก็บังเอิญได้เจอกับสมบัติอีกครั้งและได้รู้ความจริงว่า สมบัติตาบอด ส่วนพิศมัยก็ออกตามหาเนาวรัตน์ มาจนเจอกันและเข้าใจกัน พิศมัยรู้ความจริงว่า เกิดอะไรขึ้นกับสมบัติ ระหว่างที่อะไรกำลังจะลงตัวนั้น ลูกของเนาวรัตน์ก็ป่วยหนัก ด้วยความยากจนทำให้ลูกน้อยตายก่อนไปถึงมือหมอ เนาวรัตน์หมดอาลัยตายอยากในชีวิต ก็เขียนจดหมายทิ้งไว้ก่อนจะฆ่าตัวตาย..และจดหมายลาตายนั้นเองที่เป็นแสงสว่างให้กับสมบัติเพราะเนาวรัตน์บริจาคดวงตาให้สมบัติเพื่อที่สมบัติจะได้อยู่กินกับพิศมัย แต่สมบัติสำนึกบาปกรรมที่ก่อขึ้น จึงไม่ขอรับดวงตานั้น..ยอมใช้กรรมอยู่ในโลกมืดต่อไป แต่เพราะความรักที่พิศมัยมีต่อสมบัติ เธอจึงยอมเป็นดวงตาให้กับสมบัติตลอดไป หนังก็จบ...
จริง ๆ แล้วหนัง รักต้องห้าม ผมไม่เคยมีโอกาสได้ดูจนจบ..ตอนนั้นหนังกลางแปลงเขามาฉายแบบฉุกละหุกจริง ๆ เพราะว่าที่โรงหนังศรีสุรินทร์ เขามีดนตรีลูกทุ่งวงใหญ่มาแสดง 2 รอบบ่าย-ค่ำ ตอนแสดงรอบบ่ายก็ไม่เป็นไร แต่พอรอบค่ำซึ่งเป็นรอบที่จะทำเงินได้มากกว่านั้น ผมก็ได้ยินคนแถว ๆ บ้านผมพูดกันว่า มีหนังกลางแปลงฉายให้ดูฟรีๆ ที่หลังสถานีรถไฟสุรินทร์ ซึ่งก็อยู่เยื้อง ๆ กับโรงหนังศรีสุรินทร์นั่นแหละครับ ตอนนั้นผมก็ยังเด็ก ฟังรู้บ้างไม่รู้บ้าง แต่ก็ได้ใจความว่า เป็นการฉายแย่งคนที่มาดนตรีที่โรงหนังเพราะเขามีเรื่องขัดใจกันกับวงดนตรี...ผมก็รีบเผ่นอ้าวๆๆ ไปที่หลังสถานีรถไฟ ก็เห็นจอหนังกลางแปลงตั้งอยู่จริง ๆ พอพลบค่ำ ๆ เขาก็เริ่มฉายหนังทันทีเรียกว่า คนบางคนที่จะมาดูดนตรี มาเจอหนังเข้า เกิดเปลี่ยนใจก็มี ตั๋วโรงหนังตามปกติชั้นบนแพงสุดก็ 15 บาทเท่านั้น แต่เวลามีดนตรีมาแสดง ตั๋วจะอยู่ที่ 50-60 บาท คิดดูปี 2516 ก็ถือว่า แพงล่ะครับ...ถ้าไม่ตั้งใจมาดูจริง ๆ ก็เกิดการไขว้เขวได้ เผอิญหนังที่เขาเอามาฉายนั้นก็คือเรื่อง รักต้องห้าม นี่เองครับ ผมก็ดูหนังอยู่ใกล้ ๆ เครื่องฉายหนัง หนังเรื่องนี้ยาวมาก แต่ดูได้แค่ 2-3 ม้วนเท่านั้นเอง คนฉายเขาก็หยุดฉาย...แล้วก็ประกาศว่า คืนนี้หยุดฉายแค่นี้ก่อนเพราะอยากให้ไปดูดนตรีที่มาแสดงที่โรงหนัง นาน ๆ เขาจะมาสักที...อ้าวเป็นไงไป..ผมได้ยินเด็กหนังพูดกันว่า เขาคุยกันได้แล้ว ก็เก็บจอกลับบ้าน...ผมก็รอดูเขาเก็บ เผื่อจะเปลี่ยนใจ แต่หมดหวังครับ..ก็ได้แต่จำชื่อบริการหนังไว้ เผื่อว่า จะได้ดูหนังเรื่องนี้อีก แต่เชื่อไหมครับ เวลาผ่านไปเป็นปี ๆ เขาไม่เคยเอาหนังเรื่อง รักต้องห้าม มาฉายอีกเลย ผมเคยตามไปเก็บเศษฟิล์มหนังที่บริการฉายหนัง เคยถามเด็กกรอฟิล์มหนังว่า หนังเรื่องนี้ทำไมไม่ฉายอีก เขาก็บอกว่า ปล่อยให้ขายสายอื่นไปแล้ว..จากวันนั้นปี 2516 ถึงวันนี้ ผมก็ไม่เคยเจอหนังเรื่องนี้อีกเลย
เมื่อเป็นหนังที่โด่งดังมากๆ ก็เลยกลายเป็นที่หมายปองของคนรักหนังที่อยากจะเห็นอีก แต่ก็ไม่มีวี่แวว ข่าวว่า ฟิล์มเนกาตีฟหรือต้นฉบับ ก็ไม่มีแล้วครับ แต่เพราะความอยากดูมากๆ เวลาผมไปหากากฟิล์มตามต่างจังหวัด ก็พยายามเมียงมองหา เผื่อว่า จะเจอกากฟิล์มหนังเรื่องนี้หลงเหลืออยู่บ้าง แต่ก็ไม่เคยเห็นอีกเลย..เหลืออีกทางเดียวคือ ต้องหาม้วนวีดีโอเทปที่ออกจำหน่ายหรืออัดจากสถานีโทรทัศน์ แต่เท่าที่หา ๆ มา ก็ยังไม่เคยมีใครเห็นวีดีโอเทปหนังเรื่องนี้เลย จึงเป็นอันสรุปได้แล้วว่า ณ วันนี้ หนังเรื่อง รักต้องห้าม เป็นหนังไทยที่ต้องขึ้นบัญชีสูญพันธุ์ แล้วครับ..
