หนังเก่า กับ อดีต..ตอนที่ ระเริงชล ฉายครั้งแรกในกรุงเทพฯนั้น ผมก็เพิ่งจะอายุได้ 10 ขวบ (ฉายวันที่ 10 มีนาคม 2515 ที่โรงหนังโคลี่เซียม) ชีวิตผมนั้น แม้จะชอบดูหนัง แต่ก็น้อยนักที่จะได้ดูหนังในโรง จะมีวาสนาก็แค่เดินดูใบปิด แล้วก็คอยดูจากจอหนังกลางแปลงฟรีๆ เท่านั้น ระเริงชล นี้ ผมก็ได้ดูจากจอหนังกลางแปลงบริการเหรียญชัยภาพยนตร์ สุรินทร์ ตอนนั้นจะเป็นบริการหนังที่โด่งดังที่สุดในเมืองสุรินทร์ ก็จำไม่ได้หรอกครับว่า ได้ดูปีไหน แต่ดูในงานบุญที่หมู่บ้านโดนไข อยู่แถวๆ หน้าวัดจุมพลฯ สุรินทร์ ตอนนั้น เด็กๆ อย่างผมก็จะต้องเดินไปดู ก็ห่างจากบ้านไปประมาณ 2 กิโลเมตรได้ เหตุที่จำได้ว่า เคยดูหนังเรื่องนี้ก็เพราะจำฉากที่เพชราเล่นสกีน้ำได้ฉากเดียว (ตามใบปิด) อาจจะ 2-3 ปีหลังฉายในกรุงเทพฯก็ได้เพราะหนังที่ดูนั้นก็สีแดงๆ และเป็นเส้นฝนแล้ว..
ผมมีโอกาสกลับมาดู ระเริงชล แบบรู้เรื่องราวอีกครั้งก็เมื่อคุณโต๊ะพันธมิตร ทำออกมาเป็นแผ่นวีซีดีและก็มารู้ภายหลังว่า ระเริงชล เกือบไม่ได้ออกแผ่นวีซีดีแล้วเพราะฟิล์มต้นฉบับในช่วงต้นๆ เรื่องเสียหายไปประมาณ 20 นาที ต่อมาเฮียโบ้มาเจอผมที่ตลาดคลองถมและถามผมว่า เคยมีข่าวฟิล์มหนังระเริงชลหรือไม่ ผมก็บอกว่า เคยเห็นเป็นฟิล์ม 16 มม.สโคปซึ่งเพื่อนคนหนึ่งเขาขาย เขาฉายโชว์ที่ตลาดคลองถม ผมก็บอกชื่อเพื่อนคนนั้นไป เฮียโบ้ก็ไปหาและเช่าฟิล์มนั้นมาเทเลซีนเพื่อเติมหนังให้สมบูรณ์ ดังนั้นช่วงต้นๆ เรื่องจึงไม่ค่อยสวยนักเพราะทำจากกากฟิล์ม..ระเริงชล เป็นอดีตที่เคยผ่านตาผม ก็ย่อมจะอยู่ในความทรงจำเป็นธรรมดา..
และที่พูดมานี้ก็เพราะว่า วันศุกร์ที่ 26 กรกฎาคม 2562 ที่เราจะมีโปรแกรมดูหนังกับ นาท ภูวนัย เรื่อง แผ่นดินสีทอง ในรอบบ่ายโมงนั้น ในรอบเช้า ผมก็มีนัดฉาย ระเริงชล ให้ผู้สูงอายุจากโรงพยาบาลศิริราช ชมด้วย.. คิดว่า ที่นั่งยังว่างประมาณ 30-40 ที่ ท่านใดจะมาร่วมชม ระเริงชล ในรอบเช้าและก็ต่อรอบบ่าย ก็มาได้นะครับ..
