ต้องเริ่มต้นด้วยความฝัน..แล้วก็เดินตามฝันไปอย่างไม่ย่อท้อ ก็จะพบกับสิ่งที่ฝัน..แต่ของตามฝันนั้นอาจจะไม่มีอยู่จริงก็ได้..บ่อยครั้งจนอาจจะเรียกว่าซ้ำซากแล้วที่คุณนุ ประเดิม เดินแบกความผิดหวังกลับบ้าน หลังจากออกไปตามหาฟิล์มหนังไทยเก่าๆ แต่ก็ยังไม่ยอมหยุดฝัน หยุดหา..กว่าจะมายืนอยู่ในภาพนี้ได้ คุณนุก็ใช้เวลานานกว่า 2 เดือน เริ่มต้นจากคำบอกเล่าของคนเคยฉายหนังที่บอกเพียงว่า เมื่อประมาณปี 2530 เคยไปเอาฟิล์ม 16 มม.สโคปเรื่อง มนต์รักลูกทุ่ง (2513 มิตร-เพชรา)-แม่ศรีไพร (2514 นาท-เพชรา) จากบ้านเจ้คนหนึ่งแถวๆ หน้าวัดตลิ่งชันไปฉาย โดยไปหยิบจากโกดังเก็บฟิล์มในบ้าน..เมื่อฉายเสร็จก็นำไปเก็บไว้ที่เดิม..ได้ข่าวแค่นี้เอง คุณนุก็เริ่มต้นฝัน..ฝันว่า ถ้าข่าวนี้เป็นจริง..และถ้าฟิล์มมีอยู่จริง..หรือถ้าเป็นโกดังเก็บฟิล์มจริง ก็อาจจะมีฟิล์มหนังเรื่องอื่นๆ ปนอยู่ด้วย ..
ฝันบวก ฝันสร้างพลังแบบนี้เองที่ทำให้คุณนุเกิดความฮึกเหิม มีเรี่ยวมีแรงที่จะออกไปสืบหาข้อมูลเพิ่มเติมว่า บ้านเจ้คนที่ว่านั้น อยู่ตรงไหน..คุณนุซุ้มทำอยู่เงียบๆ ไม่ยอมบอกแม้กระทั่งผม (เพราะกลัวจะผิดหวังซ้ำซาก) ครั้งแรกคุณนุก็ตรงไปยังเป้าหมายคือ หน้าวัดตลิ่งชัน ไปถามหาบ้านเจ้คนนั้นจากชาวบ้านละแวกนั้น ถามเป็นสิบๆ บ้าน จนเมื่อยขา ก็ไม่มีใครรู้จักเลย..ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกมากๆ เพราะชื่อบริการหนังนั้นเป็นสื่อสาธารณะซึ่งคนทั่วไปน่าจะคุ้นเคย แม้จะได้พบอีกบริการหนังกลางแปลงเจ้าหนึ่งซึ่งอยู่แถวนั้น แต่เขาก็ไม่รู้จักบ้านเจ้คนนั้นเลย คุณนุเปลี่ยนแผนใหม่ ตรงไปหาเจ้เกตุที่แฟลตบำเพ็ญบุญ ย่านเฉลิมกรุง ถามเจ้เกตุว่า รู้จักเจ้คนนั้นหรือไม่ (ซักประวัติ) เจ้เกตุก็บอกว่า รู้จัก แต่ไม่รู้จักบ้าน..
เรื่องน่าจะจบ..แต่คุณนุไม่ยอมจบ ใช้เวลาอีกหลายวันในการติดต่อทางโทรศัพท์กับคนเคยทำหนังกลางแปลงหลายๆ คนเพื่อถามหาบ้านเจ้คนนั้นกระทั่งมีเบาะแสใหม่ว่า ในซอยวัดท่าพระ มีบริการหนังเก่าแก่ เขาอาจจะรู้จักบ้านเจ้คนนั้นก็ได้ คุณนุก็ไปซอยวัดท่าพระ แต่คนทำบริการหนังที่ว่านั้นก็เสียชีวิตไปแล้ว จบข่าว..แต่ยังครับ คุณนุยังไม่หยุดสืบ คุณนุก็สืบไปเรื่อยๆ จนได้เบาะแสอีกว่า เจ้คนนั้นอาจจะอยู่แถววัดจันทร์ ซอยเพชรเกษม 48 ก็ได้ คุณนุก็ไปซอยวัดจันทร์ ไปถามชาวบ้านแถวหน้าวัดจันทร์เป็นสิบๆ บ้าน เลือกถามแต่คนแก่ๆ ก็ยังไม่มีใครรู้จักอีก ขณะกำลังจะกลับบ้าน ก็เดินถามไปเรื่อยๆ จนไปเจอลุงคนหนึ่งบอกว่า ถ้าบ้านคนฉายหนัง น่าจะอยู่อีกซอยหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าบ้านตรงไหน ให้ไล่ถามดูในซอยนั้น..
คุณนุก็ไล่ถามคนแก่ๆ ในซอยนั้นจนกระทั่งไปเจอบ้านเจ้คนที่ว่านั้นจริงๆ แต่เจ้คนนั้นอายุมากแล้ว ลุกไม่ไหว ก็มีแต่ลูกสาว (คนตามภาพ) ออกมาพูดคุยด้วย (ไม่กล้าเข้าบ้าน หมาดุมากๆ)..ได้ความว่า สมัยก่อน เจ้หรือแม่เคยมีฟิล์มอยู่จริง มีเยอะด้วยทั้ง 16 มม.และ 35 มม.แต่มีคนมาขอซื้อไปเรื่อยๆ จนหมดบ้านแล้ว ส่วนที่เหลือๆ ถ้ามีกลิ่นเหม็นก็จะโยนทิ้งไป..แต่ยังมีฟิล์ม 16 มม.ใบ้ๆ เหลือกระเป๋าหนึ่ง ว่าแล้วก็เดินไปหยิบกระเป๋าฟิล์มนี้มาให้ดู..คุณนุหายเหนื่อย ยืนยิ้มรอลุ้นว่า ฟิล์ม 16 มม.ที่ว่าเหลือนั้น จะเป็นหนังเรื่องอะไร จะใช่หนังตามที่ฝันไว้หรือไม่..เมื่อเปิดกระเป๋าฟิล์มออกดูก็พบว่า เป็นหนังทีวีสมัยก่อนที่ฉายกันเป็นตอนๆ มี 4 ม้วน แต่ไม่จบเรื่อง..เข่าแทบทรุด หมดแรง..เพราะฝันสลายที่ผิดหวังซ้ำซากอีกแล้ว..
ลุงคนสุดท้ายที่บอกว่า คนฉายหนังน่าจะอยู่อีกซอยหนึ่ง..
ชื่อเรื่องที่กระเป๋าฟิล์ม เป็นชื่อนี้ครับ หนังทีวี เรื่อง สี่มงกุฏ ฉายช่อง 3 ปี 2513 กำกับโดย คุณวรุณ ฉัตรกุล ณ อยุธยา พระเอกคือ นล นเรนทร์
