พี่นพ ดูภาพนี้แล้วซึ้ง มากครับ มันกึก อยู่ที่ลิ้นปี่ บอกไม่ถูก
สมัยเด็กน้อย ที่เรายังต้อง ไปรอเก็บเศษ ฟิล์ม ที่ตัดออกมา นั่งดูคนฉายทุกครั้งที่ เปฺิดเตา ต่อถ่าน ดูคนฉายสาวฟิล์ม ทุกครั้ง ดูแสงที่ส่องฟ้า
แล้ววันหนึ่งวันนั้น ก็มาถึง เครื่องฉายที่เราเฝ้ามอง ตอนเด็กน้อย วันนี้ มาตั้งที่บ้าน ของเรา เหตุการณ์ในตอนฉาย ทุกอย่างเหมือนเดิม
แต่ วันนี้คนฉาย เป็นตัวเราเอง +++
คุณครู ถามว่า โตขึ้นอยากเป็นอะไร คุณครูจะยิ้ม ให้กับ เด็กๆ ที่ตอบ ว่า อยากเป็น หมอ ทหาร ตำรวจ พยาบาล แต่ผมตอบว่า อยากเป็นคนฉายหนัง ก็ผมภูมิใจและอยากเป็น
มีความสุขทุกครั้ง ทีเห็นพีนพ ฉายหนัง ด้วยเตาถ่าน และก็ภูมิใจ กับทุกท่านที่ ทำตามความฝันได้สำเร็จ
ขอบคุณครับพี่นพ
