แสงอาทิตย์ แสงจันทร์ แสงดาว และแสงจากเตา

[Thawatchai]

ไม่ว่า แสงอาทิตย์ จะมาลบแสง จันทร์ และ แสงดาว ออกไปกีครั้ง ความสุข ของผม จะกลับมาเมื่อ ดวงอาทิตย์ ลับลา ขอบฟ้า แสงดาวกลับมาแต่งแต้มฟากฟ้า ในน้ำก็มีเงาจันทร์ ดวงกลมโต สะท้อนระยิบระยับ บนยอดคลื่นเล็กๆ บนผิวน้ำเมื่อต้องลม

พลันเมื่อ เสียงเครื่องฉายเดินฟิล์ม สาดส่อง ภาพเคลื่อนไหวขึ้นจอ ความสุข มันฉ่ำหวาน ใน หัวใจ ราวกับ ถูกหยด หยอด ด้วยน้ำผึ้งเดือนห้า ก็มิปาน

สิ่งที่เราต้องตักตวงคือความสุขจากแผ่นฟิล์ม ในแต่ละครั้งของการฉาย เปรียบดั่งหมู่ภมร ที่จ้วงแทง และดื่มด่ำ นัำหวานจาก ดอกพฤกษา

หากแต่ว่า ความสุขเหล่านี้ จะอยู่จน แสงอาทิตย์ลบแสง จันทร์ และ แสงดาว ไปอีกกี่ครั้ง กัน

[Sutham]

 ;Dกวีคมสะ

[รักษ์ ไทยซีเนเด้อ]

หาได้ยากยิ่ง   กวีเตาถ่าน

[Thawatchai]

จัดไป ครับ   

[marines]

  ถ่านหมดหรือยัง...ถ้าหมดบอกนะครับ...ถ่านซินเกียวแท้ๆๆๆๆ ที่ผมยังมีอยู่พอประมาณ...เดี๋ยวไปส่งถึงบ้านเลยครับ...ผม  555++++ แจ่มจริงๆๆๆๆ 

[Thawatchai]

ถ่านหมดหรือยัง...ถ้าหมดบอกนะครับ...ถ่านซินเกียวแท้ๆๆๆๆ ที่ผมยังมีอยู่พอประมาณ...เดี๋ยวไปส่งถึงบ้านเลยครับ...ผม  555++++ แจ่มจริงๆๆๆๆ 

มีอยู่สิบ คู่ จีนแดง ครับพี่

[บิ๊กโทนภาพยนตร์]

  สุดยอดคะ.....

[Thawatchai]

สุดยอดคะ.....

รูป นี่ วาดมือ หรือ เป็น คอมพิวเตอร์ กราฟฟิค ครับพี่ สวยดี 

[บิ๊กโทนภาพยนตร์]

  ไม่แน่ใจคะ...เห็นรูปสวยดี เลยโหลดมาอีกทีคะ ดูแบบศิลปะคะ......

[สถิตย์ บุตรน้อย]

เอาเต๊นท์ออก จะคลาสสิกสุดๆ ครับ
อย่าเล็งมากท่าน เดี๋ยวเขาจะว่าเรามือใหม่555

[ป๊อปอาย ไทยซีเน]

 เค้าเรียกนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่

[เปิ้ล วงษ์ชัยฟิล์ม]

 

[Boyfrist]

ถ่านหมดหรือยัง...ถ้าหมดบอกนะครับ...ถ่านซินเกียวแท้ๆๆๆๆ ที่ผมยังมีอยู่พอประมาณ...เดี๋ยวไปส่งถึงบ้านเลยครับ...ผม  555++++ แจ่มจริงๆๆๆๆ 

มีอยู่สิบ คู่ จีนแดง ครับพี่

สรุปว่า พี่ธวัชชัย  ยังเอาถ่านครับ

[Thawatchai]

เอาถ่าน อยู่    ปิ้ง ย่าง อร่อย 

[Thawatchai]

กวี ว่าด้วย ศิลปะ ของ ท่าน อังคาร กัลยาณพงศ์

       ใครดูถูกดูหมิ่นศิลปะ         อนารยะไร้สกุลสถุลสัตว์
ราวลิงค่างเสือสางกลางป่าชัฏ     ใจมืดจัดกว่าน้ำหมึกดำ
เพียงกินนอนสืบพันธุ์นั้นฤา         ชื่อว่าสิ่งประเสริฐเลิศล้ำ
หยาบยโสกักขฬะอธรรม            เหยียบย่ำทุกหย่อมหญ้าสาธารณ์
ภพหน้าอย่ามีรูปมนุษย์              จงผุดเกิดในร่างดิรัจฉาน
หน้าติดดินกินขี้เลื้อยคลาน         ทรมานทุกข์ร้อนร้ายนิรันดร์เอย ฯ

จาก กวีนิพนธ์ ของ อังคาร กัลยาณพงศ์ พิมพ์ครั้งแรก 2507